2 Februari 2021
Je overgeven aan…. ja, aan wat eigenlijk? Vooral nu spelen er zoveel factoren mee, factoren waar wij zelf weinig invloed op kunnen uitoefenen. Nou ja vooral nu zorgen dat je gezond blijft en zelf je voorzorgsmaatregelen nemen. Je verstand gebruiken zeg maar, maar eerlijk wat is dat soms lastig……. Hoe fijn zou het zijn dat je na een drukke dag even weer uit de sleur zou kunnen stappen, even met vrienden bijkletsen, even een hapje buiten de deur kunt eten. Of gewoon je hoofd leeg sporten in teamverband of in de sportschool. Het klinkt zo onbenullig, maar steeds vaker besef ik mij hoe belangrijk het is om los te kunnen laten, je hoofd leeg te kunnen maken. En niet dat het altijd op een spectaculaire manier moet gebeuren maar je minder vrij voelen zoals nu is voor een mens niet goed. Mensen raken steeds meer geïsoleerd, de sociale contacten zijn minder of zijn er soms helemaal niet, en zeker veel minder tastbaar. Nu mag ik niet klagen, ik heb mijn gezin, dus het tastbare, de aanraking is er thuis gewoon, maar voor hoeveel mensen is dat er nu niet, daardoor raak je ook steeds meer in een isolement. Eerlijk, ik maak me daar wel zorgen om. Dat maakt het ook zo niet te bevatten dat wij, als contactberoep, niet mogen behandelen. Mensen hebben juist nu zoveel behoefte aan aanraking, een luisterend oor, begrijp me goed natuurlijk bedoel ik dat met de nodige voorzorgsmaatregelen. Ik merk dat klanten echt de behandelingen missen, het momentje voor jezelf, je oplaadt momentje. En ook voor velen de boost die ze ervan krijgen, of de verbetering die ze ervaren voor hun gezondheid na een behandeling. En wat willen we graag nu die extra boost! Helaas kunnen we niet anders dan afwachten, en hopen, hopen dat met de prille aantocht van de lente de maatregelen steeds verder kunnen afnemen. En dat we straks, als het zonnetje beetje bij beetje steeds wat harder gaat stralen wij mee kunnen stralen. Samen!! Ik kijk er zo naar uit!
